[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dach z jÄ™zyków indyjskich oni zastÄ™pujÄ… sÅ‚owo «indrije»
sÅ‚owem «uczucia» (które utraciÅ‚o swoje poczÄ…tkowe zna-
czenie) w całości odrzucając w ten sposób całą ogromną
metodologiczną wartość znaczeniową pojęcia pratjahara i
zasad pracy na tym stopniu.
Przecież czym jest «kontrola nad uczuciami» (w ten
sposób Europejczycy tÅ‚umaczÄ… termin «pratjahara»)? Dla
63
mieszczanina sÅ‚owo «uczucia» powstaje z «rozczulić siÄ™»,
czyli «rozpÅ‚akać siÄ™». W jÄ™zyku codziennym sÅ‚owo to ta-
kże jest używane zamiast słów «odczucia» («uczucie»
zimna, głodu, wielkiej powagi zachodzących zdarzeń itd.)
i «emocje» («uczucie» strachu, radoÅ›ci).
Dla uczonego zaÅ› czÅ‚owieka «uczucia» to funkcje na-
rządów zmysłów wzroku, węchu i in. Jednak nawet to
jeszcze nie wszystkie indrije. Dlatego, że do indriji
odnosi się także umysł.
Istotne jest także, że obraz «macek», zawarty w sÅ‚owie
«indrije», już sam w sobie daje gÅ‚Ä™bokie rozumienie dzia-
łania umysłu i świadomości oraz kierowania nimi.
FundamentalnÄ… wiedzÄ™ o pracy z indrijami przedsta-
wił Kryszna w Bhagawadgicie [10,18]. Mówił o indrijach
wzroku, słuchu, węchu, dotyku, propriocepcji, a także
umysłu. I rzeczywiście: koncentracja uwagi przez dowol-
ny narząd zmysłów albo umysł na jakimś obiekcie jest
podobieństwem wyciągania do niego z ciała macki. Prze-
mieszczając koncentrację na inny obiekt, odłączamy i
przesuwamy swojÄ… indrijÄ™.
Można prześledzić, jak umysł tworzy swoje indrije,
kiedy myślimy o kimś albo o czymś.
Dotknięcia przez cudze indrije są wyczuwalne przez
ludzi o rozwiniętej wrażliwości. W pewnych przypadkach
cudze indrije można nawet widzieć, a znaczy też oddzia-
ływać na nie.
Człowiek, jak mówił Kryszna, powinien nauczyć się
m. in. wciągać wszystkie swoje indrije ze świata materii
podobnie do tego, jak żółw wciąga do pancerza łapy i
głowę. Następnie zaś trzeba przeciągnąć indrije do eonów
64
Boskich, żeby objąć nimi Boga, przyciągnąć siebie do
Niego i zjednoczyć się z Nim.
O indrijach obecnie stale mówi Sathya Sai współ-
czesny Mesjasz. Wiele z Jego książek zostało przetłuma-
czonych na język rosyjski, jednak we wszystkich infor-
macja o pracy z indrijami została utracona wskutek nie-
adekwatnych przekładów.
Kierowania indrijami nie da się nauczyć bez po-
przedniego opanowania dokładnego przemieszczania
koncentracji świadomości wzdłuż czakr i głównych meri-
dianów tzn. meridianów «orbity mikrokosmicznej» i ka-
nału centralnego. Porozmawiamy o tym specjalnie w jed-
nym z kolejnych rozdziałów.
Dharana
Dharana to utrzymywanie prawidłowej koncentracji.
Prawidłowa koncentracja oznacza utrzymywanie indriji
na Bogu. Innymi słowy jest to realny przejaw całkowitego
dążenia człowieka ku Bogu, Zjednoczeniu się z Nim.
Jednak Bóg w aspekcie Stwórcy albo Ducha Zwiętego
jest jeszcze niedostępny na tym stadium terminowania
dla bezpośredniego postrzegania.
Pomoc w częściowym zaspokojeniu miłości-
namiętności do Boga może przyjść dzięki pracy z Wize-
runkiem konkretnego Boskiego Nauczyciela, jakim może
się stać przykładowo Jezus lub Babadżi albo Sathya Sai
Ten, czyj realny Wizerunek w ostatnim wcieleniu jest
nam dobrze znany.
Jeżeli długo utrzymywać ten Wizerunek twarzą w
swojej anahacie na tle emocji najwyższej miłości do Nie-
65
go, to stopniowo przychodzi stan kiedy to już nie ja pa-
trzę na świat z anahaty, a patrzy On. Oznacza to "ożywa-
nie" Jidama (tak się nazywa taki Wizerunek), częściowe
Jednoczenie siÄ™ z Nim.
Teraz można mieszkać w Jednoczeniu się z Nim w
anahacie, albo też, przechodząc koncentracją do czakr
głowowych, zwracać się do Niego we własnej anahacie
jak do Doradcy, Nauczyciela.
I to nie jest złudzeniem, lecz realnym wchodzeniem
Boskiego Nauczyciela do stworzonego przez praktykujÄ…-
cego Jego Oblicza. Może On stać się też Mentorem w me-
dytacji, poprowadzi oddanego i kochajÄ…cego ucznia po-
przez swoją Zwiadomość do Zwiątyni Wszechświato-
wej Zwiadomości Stwórcy.
«JeÅ›li potraficie przedstawić w swojej Å›wiadomoÅ›ci
Oblicze Nauczyciela do całkowitej wyrazistości to może-
cie (się przenieść)& świadomością do Jego Zwiadomości i
jak by działać Jego Mocą. Jednak w tym celu trzeba wi-
dzieć Oblicze Nauczyciela wyraznie do najdrobniejszych
szczegółów, żeby Wizerunek nie drżał, nie zniekształcał
się, nie zmieniał zarysów, co często bywa. Jeżeli zaś po
ćwiczeniach skupienia się udaje się uzyskać trwały Wize-
runek Nauczyciela, to można mieć dzięki temu osiągnię-
ciu duży pożytek dla siebie, najbliższych oraz dzieÅ‚a.» [2]
«Was mogÄ… zapytać, jak siÄ™ okreÅ›la wstÄ™powanie na
drogę służenia? Oczywiście, pierwszą oznaką będzie
wyrzekanie się przeszłości i całkowite dążenie ku przy-
szłości. Drugą oznaką będzie uświadomienie w (swoim)
sercu Nauczyciela, nie dlatego, że «tak trzeba», ale gdyż
inaczej się nie da. Trzecią będzie odrzucenie strachu, po-
nieważ uzbrojony przez Władcę jest niedosiężony.
66
Czwartą będzie nieosądzanie, bowiem skierowany w
przyszłość nie ma czasu na zajmowanie się odpadkami
dnia wczorajszego. Piątą będzie wypełnienie całego czasu
pracą dla przyszłości. Szóstą będzie radość służenia i za-
ofiarowanie całego siebie dla pożytku świata. Po siódme,
będzie duchowe dążenie do dalekich światów, jak dro-
ga sÄ…dzona.» [2]
Jeżeli praca z Jidamem nie wychodzi od razu to istot-
ną pomoc wyświadczą treningi w stworzeniu przedsta-
wień obrazowych. Mogą to być obrazy, pomagające roz-
wojowi czakr, zanurzanie się w błogie obrazy kontaktów
z żywą przyrodą itp.
Do poprawnego rozwoju duchowego będą przyczy-
niać się jedynie obrazy, przepełnione uniesieniem har-
monii, radości, subtelności, błogości.
Jako pomoc metodyczna mogą także posłużyć odpo-
wiednie dzieła malarstwa, muzyki, artystycznej fotografii
itp.
Dhjana
Dhjana to stopień treningów medytacyjnych, dopro-
wadzajÄ…cych do Samadhi.
Medytacja to praca świadomości, skierowana na jej
rozwój na drodze do Doskonałości, Zjednoczenia się ze
Stwórcą. Medytacja jest praktykowana na trzech stop-
niach rozpatrywanego schematu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]