[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zleciawszy w środek płomieni, porwał płonący udziec
i uniósł go w górę. (87) Zdarzenie to zwróciło na siebie
oczy i uwagę wszystkich, wskazywało bowiem, że nie
bez woli bogów się to działo. Seleukos tedy kazał sy-
nowi dosiąść konia, by z ziemi śledził lot orła, i wędzid-
łem kierować konia, kędy będzie leciał ptak, chciał
40
Frygia kraina w Azji Mniejszej.
41
stadion zob. przyp. 10.
26
bowiem wiedzieć, co pocznie orzeł z porwanym mięsem.
(88) Gdy tak królewicz jedzie konno i spogląda ku
górze, lot orła doprowadza go do Ematii. Tu właśnie
orzeł zleciał i złożył swój łup na ołtarzu Zeusa Bottia-
josa, który swego czasu zbudował Aleksander, kiedy to
zródło sprawiło mu taką rozkosz. Jasną było rzeczą dla
wszystkich, że Zeus przy pomocy znaków nietrudnych
do odgadnięcia doradza założenie miasta na tym miejscu.
W ten sposób spełniało się gorące pragnienie Aleksandra,
które dało początek miastu, a jednocześnie pierwszy
z bogów stał się naszym założycielem dzięki zesłanemu
znakowi wieszczemu.
(89) Tam zaś Seleukos zgromadził wszelką sztukę
architektów, wszystkie ręce do posługi, wszelką świet-
ność marmurów; całe lasy ścinano na pułapy, całe bo-
gactwa szły na budowę. (90) Robiąc plan przyszłego
miasta rozstawiał słonie na miejscu przyszłych baszt,
a przy wytyczaniu długości i szerokości krużganków
i zaułków posługiwał się pszenicą, która przywoziły
okręty i stały z ładunkiem na rzece42. (91) Szybko
miasto się wznosiło, szybko też zabudowana część za-
ludniała się zarówno Argejczykami, którzy tu przesied-
lili się z Ione, jak Kreteńczykami i potomkami Hera-
klesa, którzy byli spokrewnieni, jak mi się wydaje,
z Seleukiem przez starożytnego Temenosa 43, oraz żoł-
42
Zamiast narysowania na ziemi odpowiednich punktów
i linii, jak to zwykle czyniono, Seleukos unaocznił plan miasta
za pomocą słoni i pszenicy: słonie ustawiono tam, gdzie zamierza-
no wznieść baszty obronne, smugami zaś pszenicy odpowied-
niej szerokości zaznaczono wymiary krużganków i ulic. Po-
dobnie zbożem zamiast kredą miał się posłużyć Aleksander W.
przy zakładaniu pewnego miasta.
43
Temenos mityczny potomek Heraklesa; od niego wy-
wodzili się Temenidzi, którzy z Argos uciekli do Ilirii i pod-
bili Macedonię, stając się przodkami królów macedońskich.
Seleukos więc byłby spokrewniony z dynastią macedońską, co
zresztÄ… twierdzi jedyny tylko Libanios.
27
niorzami, towarzyszącymi samemu Seleukowi, którzy
chcieli tu zamieszkać. (92) Samą Antygenie zniszczył
on usuwając wspomnienie człowieka sobie nieprzyjaz-
nego, a ludność tu przesiedlił. Wśród niej znajdowali
się także i Ateńczycy. Przesiedleńcy ci z początku oba-
wiali się, że gniew Seleukosa przeciw Antygenowi i na
nich się odbije, ale gdy stwierdzili, że zostali przeniesieni
do lepszych warunków, uczcili Seleukosa spiżowym po-
sągiem, dodawszy mu na głowie rogi byka, a to na
pamiÄ…tkÄ™ Io.
(93) Od Seleukosa więc miasto wywodzi swą nazwę,
44
a imię otrzymało od Antiocha , ojca Seleukosa; przez
syna wprawdzie jest zbudowane, ale przechowuje pa-
mięć ojca; bo kogo Seleukos najwyżej cenił ze swych
bliskich, temu poświecił najznaczniejsze ze swych dzieł.
(94) A przedmieście Dafne45, to właśnie najbardziej
opiewane, Seleukos uczynił obwodem świętym, poświę-
cając miejsce to bogu, skoro przekonał się o prawdzi-
wości mitu. Apollon bowiem zakochawszy się w Dafne 46
ścigał ją, nie mogąc jej nakłonić do wzajemności. Gdy
zaś na swą prośbę zamieniła się w drzewo, z ukochanej
czyni wieniec. (95) Tak głosi pieśń, a Seleukowi polo-
wanie wyjawiło prawdziwość tego opowiadania. Ze sforą
psów konno udał się na łowy. Gdy przybył do drzewa,
którym poprzednio była dziewczyna, koń przystanął
i uderzał o grunt kopytem, ziemia zaś ukazała ostrze
złotej strzały, (96) na którym napis ujawnił właściciela,
44
Antiochos jeden z wodzów Filipa Macedońskiego.
45
przedmieście Dafne, od którego Antiochia otrzymała nawet
przydomek dla odróżnienia od innych miast tego imienia, sły-
nęło z uroczego położenia; znaczenia przedmieściu dodawał
święty gaj Apollona, w środku którego wznosiła się słynna
świątynia tego boga.
46
Dafne piękna nimfa, w której zakochał się Apollon bez
wzajemności. Uciekając przed miłością boga została zamienio-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]