[ Pobierz całość w formacie PDF ]
konturem tak bardzo odmiennym a przecie\ najwierniejszym,
w którym ciało mej duszy i dusza ciała zespala się na nowo,
by swój byt dotąd oparty o ziemię ostatecznie oprzeć o Słowo
i zapomnieć wszelkiego bólu jak serce uderzone nagłym Wichrem,
którego nie udzwignie \aden na ziemi człowiek
a lasy pękają w koronach lub nisko u korzeni.
Ten Wicher pchnięty Twą dłonią staje się oto Milczeniem.
6.
Atomy dawnego człowieka wią\ą prastarą glebę
świata, którego dotykam moją śmiercią,
i ostatecznie przeszczepiam w siebie,
by stały się wszystkie Twą Paschą czyli PRZEJZCIEM.
[1975]
243
244
ODKUPIENIE SZUKA TWEGO
KSZTAATU, BY WEJZ W NIEPOKÓJ
WSZYSTKICH LUDZI
REDEMPTION SEEKING
YOUR FORM TO ENTER
MAN'S ANXIETY
245
I. Veronica
1.
The stuff of ordinary days in me
is continually transformed,
seeking an outlet, like a river
weighed to the bottom by its own weight.
Thus the earth flows by, ordinary days remain.
Between me and the earth there is a continuity,
and a hiatus a most curious crack in the universe,
which perhaps need not grope for fulfilment,
but I, a human creature, must
like a river seeking its outlet.
The stuff of ordinary days is transformed
in this seeking.
And the outlet is it thought?
2.
(Lighter than earth's elements this element,
in which the others have their likeness
yet unlike them,
stands behind us like a mirror,
staring into mystery,
a hidden link of fulfilment.
Through thought I enter myself into myself,
and continually depart from myself.
246
I. Weronika
1.
Wcią\ we mnie się przeobra\a zawartość powszednich dni,
wcią\ szuka ujścia jak rzeka,
własnym swoim cię\arem przyciśnięta do dna
tędy wcią\ upływa ziemia, powszednie dni zostają:
pomiędzy mną a ziemią jest ciągłość zarazem i hiatus",
najciekawsze pęknięcie wszechświata,
który mo\e nie szuka spełnienia,
lecz ja, człowiek, muszę go szukać,
jak rzeka ujścia.
W tym szukaniu przeobra\a się wcią\ zawartość powszednich dni
ujściem jest myśl?
2.
(śywioł l\ejszy od \ywiołów ziemi
i niepodobny do nich,
w którym one mają swoje podobieństwo,
pozostaje poza nimi jak zwierciadło
zapatrzone w wszystkie tajemnice,
ukryte ogniwo spełnień:
przez myśl stale wchodzę sam w siebie
i stale od siebie odchodzÄ™,
247
I am also at the center of all
just as thought is at the center of me.)
3.
The world escapes not through thought
into the land of meaning alone.
Animals do not escape, or men, or flowers in vases,
or flowers growing in the meadows
of human loneliness,
or drops of blood on the forehead
of a tortured man
the land of meaning stretches across
unfathomed love
and leads to it: a step and
an introduction.
4.
I wait here for hands with their fill
of daily tasks,
I wait here for hands bearing
ordinary linen.
Raise your hands, Veronica,
to the land of deepest meaning
raise your hands then,
and touch the face of man.
5.
(You did not for a moment wish your act
to be seen as out of the ordinary;
had you so wished, the act
would not have been the same.)
248
jestem tak\e w pośrodku wszystkiego,
tak jak ona jest w pośrodku mnie.)
3.
Przez myśl świat nie uchodzi w krainę samych znaczeń,
nie uchodzą zwierzęta ni ludzie, kwiaty w wazonach
czy te\ kwiaty na Å‚Ä…kach ludzkiego osamotnienia
ani kropie krwi na czole umęczonego człowieka
kraina znaczeń rozpościera się w poprzek
niedocieczonej miłości,
stanowi stopień do niej
i wstęp.
4.
Tutaj czekam na twoje dłonie
pełne codziennych poczynań,
tutaj czekam na twoje dłonie
trzymające zwyczajne płótno.
W krainę najgłębszych znaczeń
wnieś twe ręce, Weroniko
wnieś twe ręce
i dotknij twarzy człowieka.
5.
(Nie pragniesz ani przez chwilÄ™,
by twój uczynek nazwano nie-codziennym;
gdybyś zapragnęła, ju\ nie byłby to
uczynek ten sam.)
249
II. Sister
1.
We grow together.
Growing upward: propped by the heart, green space
moves toward the burdens of wind suddenly cast
onto leaves.
Growing inward: not growing but learning
how deep your roots thrust,
how much deeper
We move about in the darkness of roots
thrust into our common soil.
From here I compare the lights above:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]